.

Siłownia to był jednak dobry pomysł :) Czuję się taka cudownie zmęczona za każdym razem jak coś ze sobą zrobie. Dzisiaj odkryłam coś bardzo dziwnego. Nie straciłam kondycji, wręcz przeciwnie, jest coraz lepiej.
Biegałam w gimnazjum tak przeciętnie 25 minut co jakiś czas. Łącznie z tego co pamietam to tego biegania wyszło 4 do 5 razy w ciągu całych 3 lat gimnazjum, czyli w sumie to niewiele a już na pewno niewystarczająco żeby wyrobić sobie jakąkolwiek kondycje. W liceum zaczęłam palić papierochy, po trzech latach latach roztyłam się do rozmiarów pokaźnej świnki więc ta kondycja powinna przygasnąć. Otóż nie, pamiętacie te mini sprawdzianiki sprawnościowe z Unii Europejskiej? Był tam bieg od jednego końca sali do drugiego, piknięcie za kazdym razem i coraz szybciej. Dziewczyny patrzą na mnie i śmieją się: "Mrówka, palaczu, nawet dziesięciu nie zrobisz!". Sama śmiałam się razem z nimi aż tu patrze a one przy trzydziestu wszystkie poodpadały. Ostatnia, lekkoatletka, szkolna sportsmenka, odpadła przy koło 40 a ja biegałam nadal i tak dobiłam do 48. Zabawne prawda? XD ale żeby było śmieszniej od tamtej pory nie biegałam ani razu, do zeszłego roku kiedy wyszłam biegać 3 razy zanim przyszła zima i było za zimno żeby wychodzić w samych leginsach. No i tak czekałam do tej wiosny, mówiłam "ale jak się zrobi ciepło to napewno idę biegać". Tak, właśnie taki sam efekt jest  jak mówie "od następnego semestru biorę się za naukę" albo "ostatni papieros i rzucam" itp. Od wakacji jaram na potęgę paczkę dziennie, myśle "teraz to już na bank nie przebiegne więcej jak 10 minut bo umrę" ... i faktycznie jak dzisiaj schodziłam z bieżni po tej godzinie biegania non-stop myślałam, że umrę  xD Powiedzcie mi o co chodzi, bo nie wiem. Dlaczego ta kondycja mi nie słabnie. Może mam jakieś ponad naturalne zdolności, albo może to jest ten talent który każdy posiada ale trzeba go odkryć...

Jest dobrze. Jest na prawdę dobrze w moim życiu. Co prawda siedzę i nic nie robię całymi dniami ale metodą małych kroczków zaczynam to lenistwo w sobie zwalczać. Dzisiaj miałam napad rano... taki solidny, niekontrolowany napad wrzucania w siebie jedzenia, którego smaku nawet nie zdążyłam dobrze poczuć. Nie było tego dużo, na szczęście nie miałam zbyt wiele jedzenia w mieszkaniu ale najbardziej przeraziło mnie to uczucie znane głównie z gastrofazy, takie "musze coś zjeść, cokolwiek byle dużo i natychmiast". Dawno już nie miałam bulimicznych napadów bez wyraźnego powodu, ostatni był we wrześniu. Ale wiecie co... trudno :)
(Wiem, mówie tak bo chodzę na siłkę i mam gdzie wyładować zbędne kalorie. Bulimicznych zachowań kompensacyjnych ciąg dalszy...)

Rano: banan, napad ( dwie parówki z majonezem, dwie kanapki, pół paczki bobu, troche muesli, trochę ziemniaków)
Obiad: placek po węgiersku.
Zachowuję się jakbym wcale nie chciała schudnąć. Dwa duze posiłki, zamiast je rozłożyć na 5... nie mam już do siebie słów.